55. Burası böyle olacak ama azgınların sonu da çok kötü olacaktır.

56. Cehenneme gidecekler ve orada kavrulacaklardır. Ne kötü yataktır o!

57. Onlarınki bu! Tatsınlar bakalım, kaynar ve dondurucu su.

58. Bunun benzeri daha nice çifte azap.

59. Onlara: “İşte sizinle birlikte günaha dalan bir bölük daha!” denir. Bunlar da rahat yüzü görmeyecek, ateşe atılacaklardır.

60. (Yeni gelenler öncekilere) “Rahat yüzü görmemeyi asıl hak eden sizlersiniz. Bu suçu önce siz işlediniz... Burası da ne kötü konaklama yeri böyle!” derler.

61. “Sahibimiz, bu suçu bizden önce işleyenleri bu ateşte iki kat cezalandır.” derler.

62. Birbirlerine dönüp “Kötü ve tehlikeli saydığımız kimseler vardı; onları niye göremiyoruz?

63. Onları hep hafife alırdık; yoksa gözümüzden mi kaçırdık?”

64. Bu iş, yani cehennemliklerin birbirleriyle çekişecek olmaları kesin gerçektir.

37. Bir yalanı Allah’a atfeden veya âyetleri karşısında yalana sarılandan daha yanlış yapan kim olabilir? Defterlerinde yazılı suçlarının cezası onları bulacaktır. Elçilerimiz canlarını almaya gelince: “Hani o Allah’tan önce yardıma çağırdıklarınız?” diyecekler, onlar da “Kaybolup gittiler!” diye cevap vereceklerdir. Kendilerinin kafir olduklarına bizzat şahitlik edeceklerdir.

38. Allah onlara: “Sizden önce gelmiş insanlar ve cinlerle beraber şu ateşe girin!” diyecektir. Oraya giren her toplum (ümmet), kendi yoldaşına lanet edecek; hepsi orada derlenip toparlanınca da sonrakiler öncekiler için şöyle diyeceklerdir: “Rabbimiz! Bizi işte bunlar saptırdılar. Sen bunlara o ateşin azabını iki kat ver.” Allah diyecek ki “Hepinizinki iki kat ama bilmiyorsunuz.”

39. Öncekiler de sonrakilere şöyle cevap vereceklerdir: “Sizin bizden ne farkınız var ki? Siz de kazandığınıza karşılık bu azabı tadın.”

23. >Allah ile aralarına koyduklarıyla beraber onları, Cehennem’in yoluna çevirin.

24. Orada durdurun. Onlara soru sorulacak:

25. “Size ne oldu ki birbirinizle yardımlaşmıyorsunuz?” (denecek.)

26. Aslında o gün onlar tam bir teslimiyet gösterirler.

27. Kimisi kimisine dönüp birbirlerini sorguya çekerler.

28. “Sizler bize güç gösterisiyle gelirdiniz” derler.

29. Onlar da şöyle cevap verirler: “Hayır, siz inanan kimseler değildiniz.

30. Bizim sizin üzerinizde bir üstünlüğümüz(sulta) olamazdı. Aslında sizler taşkınlık eden kimselerdiniz.

31. Rabbimizin bizim aleyhimizdeki sözü kesinleşti; çaresi yok, biz o azabı çekeceğiz.

32. Sizi hayallere daldırdık ama o hayallere biz de dalmıştık.”

33. Onlar o gün o azabı birlikte çekerler.

34. Biz suçlulara, işte böyle davranırız.

31. İnkâr eden kişiler dediler ki: “Biz bu Kur’an’a ve ondan öncekilere asla inanmayacağız.” Sen o zalimleri Rablerinin huzurunda tutuklanmış halde, birbirlerine söz atıp dururlarken bir görsen! Zayıf düşürülenler büyüklük taslayanlara derler ki: “Eğer siz olmasaydınız, elbette biz inanan kişiler olurduk.”

32. Büyüklük taslayanlar da horlanıp zayıf düşürülenlere dediler ki: “Size geldikten sonra, hidayetten (doğru yoldan) sizi, biz mi çevirdik/engelledik? Zaten kendiniz suçlular idiniz.”

33. Zayıf düşürülenler de büyüklük taslayanlara dediler ki: “Hayır, öyle değil! Gece ve gündüz tuzak planlıyordunuz! O zaman; siz bize Allah’ı inkâr etmemizi, O’na ortaklar edinmemizi emrediyordunuz.” Azabı gördüklerinde pişmanlıklarını içlerinde gizlediler. Biz de nankör kimselerin boyunlarına demir halkalar geçirdik. Ancak yapıp ettikleriyle cezalandırılmıyorlar mı?

47. O vakİt onlar, ateşin içinde çekişip dururlarken; horlanan zayıf kesim büyüklük taslayan kesime şöyle der: “Biz, size tâbi olanlar idik. Şimdi siz ateşin ufak bir kısmını bizden uzak tutabilir misiniz?”

48. Büyüklük taslayan kimseler dediler ki: “Gerçek şu ki; hepimiz onun içindeyiz. Muhakkak ki Allah, kulları arasında hükmünü/kararını vermiş!”

49. Ateşteki kimseler, cehennem bekçilerine dediler ki: “Rabbinize yalvarın da bizden azabı bir gün hafifletsin.”

50. Dediler ki: “Elçileriniz size apaçık kanıtları getirmezler miydi?” “Evet!” dediler. “O halde, siz yalvarın durun” dediler. Oysa, küfre sapmışların duası/yalvarması, boşa gitmekten başka bir şey değildir.

21. Hepsi, Allah’ın huzuruna çıkacaklar! Zayıflar, büyüklük taslayan önderlerine diyecekler ki: “Şüphesiz biz size uymuştuk. Allah’ın azabından bir şey bizden savabilir misiniz?” (Önderleri ise) derler ki: “Allah bize yol gösterseydi, elbette biz de size yol gösterirdik. Şimdi sızlansak da sabretsek de bizim için birdir; bizim için kaçıp sığınacak bir yer de yoktur!”

165. Kimi insanlar, Allah’a benzer nitelikler yükleyerek, O’nunla aralarına koyduklarını[1*] ilah edinir ve; onları, Allah’ı sever gibi severler. İnanıp güvenenlerin Allah sevgisi çok güçlüdür. Bu yanlışı yapanlar, bütün gücün Allah’a ait olduğunu ve Allah’ın cezasının, (işledikleri suçla) orantısını, o azabı gördüklerinde anlayacakları gibi keşke şimdiden anlasalar!

[1*] yetteki endâd = أنداد (tekili nidd), özde Allah’a benzetilen şeylerdir. Bunu akıl kabul edemeyeceği için iddia sahipleri, hedeflerinin Allah’a ulaşmak olduğunu, endâd’ın buna aracılık ettiğini söylerler.

166. Arkasından gidilen kişiler o gün, kendilerini takip edenleri terk ederler. Artık azabı görmüşler ve aralarındaki bütün bağlar kopmuştur.

167. Onları takip edenler şöyle derler: “Keşke elimize bir fırsat geçse de onların burada bizden uzak durdukları gibi biz de onlardan uzak durabilsek!” Allah yaptıklarını, içlerini yakacak şekilde gösterecektir. Artık o ateşten çıkacak değillerdir.

Allah şüphesiz, görmezlikten gelenleri dışlamış ve onlara alevli bir ateş hazırlamıştır.

65. Orada sonsuza kadar ölümsüz olacaklar; kendilerine bir dost ve yardım edecek birini bulamayacaklardır.

66. Yüzleri ateşte çevrildiği gün şöyle diyeceklerdir: "Ah keşke Allah'a boyun eğseydik, keşke Elçiye de boyun eğseydik!"

67. "Rabbimiz! Biz yöneticilerimize ve büyüklerimize boyun eğdik, onlar da bizi yoldan saptırdılar."

68. "Rabbimiz! Onlara bu azabın iki katını ver; onları tamamen[*] dışla" derler.

[*] Metin “büyük bir dışlanmışlıkla dışla” şeklindedir. Türkçe’de böyle bir ifade tarzı olmadığı için bu anlam verilmiştir.