Lut Aleyhisselam Ve Kavmiyle İlgili Ayetler

33. Lut Kavmi de uyarıları yalanladı.

34. Biz de üzerlerine taş yağdıran bir kasırga gönderdik. Lût’un ailesi (inananları) hariç! Onları seher vakti kurtardık.

35. Katımızdan bir nimet olarak, şükreden kimseyi işte böyle mükâfatlandırırız.

36. Oysa ant olsun, Bizim yakalamamıza karşı (Lut) onları uyarmıştı. Fakat uyarıları sürekli şüphe ile karşıladılar.

37. Onun misafirlerinden (sapıkça) yararlanmaya kalkıştılar. Biz de gözlerini siliverdik. “İşte azabımı ve uyarılarımı tadın!”

38. Ant olsun, onları önü alınmaz bir azap bir sabah vakti yakalayıverdi.

39. Şimdi azabımı ve uyarılarımı/tehditlerimi tadın!

40. Ant olsun, Kur’an’ı düşünüp öğüt almak için kolaylaştırdık. Düşünüp öğüt/ibret alan yok mudur?

80. Hani Lut’u da (gönderdik). Kavmine dedi ki: “Sizden önce âlemlerden hiç kimsenin yapmadığı hayâsızlığı mı yapıyorsunuz?”

81. “Siz ha! Kadınları bırakıp da şehvetle hemcinslerinize gidiyorsunuz! Siz kesinlikle sınır tanımayan/azgınlaşmış bir toplumsunuz.”

82. Kavminin cevabı başkaca olmadı, dediler ki: “Onları kentinizden çıkarın! Çünkü onlar fazla temizlenen insanlarmış!”

83. Biz de onu ve ailesini kurtardık, hanımı hariç! O geride kalanlardan oldu.

84. Üzerlerine bir yağmur yağdırdık. Bak, suçluların sonu nasıl oldu?

160. Lut Kavmi de gönderilen elçileri yalanladı.

161. Hani kardeşleri Lût onlara demişti: “Korkup sakınmaz mısınız?

162. Şüphesiz ki ben size gönderilen güvenilir bir elçiyim!

163. Allah’tan sakının ve bana itaat edin!

164. Buna karşılık sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim ücretim âlemlerin Rabbine aittir.

165. Koskoca âlemler içinde hemcinslerinize mi gidiyorsunuz?

166. Rabbinizin sizin için yarattığı eşlerinizi bırakıyorsunuz! Hayır siz haddi aşmış bir kavimsiniz.”

167. Dediler ki: “Ey Lût! Eğer (bu uyarılarından) vazgeçmezsen, mutlaka sürgün edilenlerden olacaksın!”

168. (Lût) dedi ki: “Ben sizin bu işinize kızanlardanım.”

169. ”Rabbim! Beni ve ailemi onların yaptıklarından kurtar.”

170. Onu ve ailesini (kendisine inananları) tamamen kurtardık.

171. Geride kalanlar içinde yaşlı bir kadın (olan Lut’un eşi) hariç!

172. Sonra diğerlerini yerle bir ettik,

173. üzerlerine bir yağmur yağdırdık. Uyarılanların yağmuru ne kötü oldu!

174. Şüphesiz bunda bir ibret vardır. Ancak onların birçoğu inanmıyor.

175. Gerçekten O Rabbin; üstündür, merhametlidir.

54. Ve Lut’u da gönderdik. Hani kavmine dedi ki: “Göz göre göre siz kötülüğe/edepsizliğe dalıyorsunuz ha!

55. Siz kadınlarınızı bırakıp, şehvetle hemcinslerinize mi yaklaşıyorsunuz? Gerçekten siz cahil bir topluluksunuz.”

56. Kavminin cevabı: “Lût ailesini, şehrinizden çıkarın” demelerinden başka bir şey olmadı. “Onlar temiz kalmak isteyen insanlarmış ha!” (dediler).

57. Onu ve eşi haricindeki ailesini kurtardık. (Lût’un eşi) azabı hak edenlerden oldu!

58. Üzerlerine bir yağmur yağdırdık. Önceden uyarılanların yağmuru ne kötü oldu!

77. Ve Elçilerimiz Lût’a gelince, onlar yüzünden endişelendi ve yüreği daraldı. Dedi ki: ”Ne üzüntülü bir gün!”

78. Kavmi koşarak ona geldiler. Onlar daha önce de kötü işler yapmakta idiler. “Ey kavmim!” dedi. “İşte şunlar kızlarım! Onlar sizin için daha uygundur. Allah’tan korkup sakının. Konuklarımın önünde beni rezil etmeyin! İçinizde, aklı başında bir adam yok mu?”

79. Dediler ki: “Senin kızlarında bizim için bir hak olmadığını bilirsin! Sen, bizim ne istediğimizi çok iyi bilirsin!”

80. Lût dedi ki: “Ne olurdu, size karşı bir gücüm olsaydı veya sağlam bir kaleye sığınabilseydim!”

81. (Elçiler) ”Ey Lût!” dediler. “Biz, senin Rabbinin elçileriyiz. Onlar sana asla dokunamazlar. Gecenin bir kısmında aileni yürüt. Sizden hiç kimse geride kalmasın. Hanımın hariç! Çünkü diğerlerine isabet eden azap ona da isabet edecektir. Onlara vadedilmiş zaman sabah vaktidir. Sabah yakın değil midir?”

82. Emrimiz gelince oranın altını üstüne getirdik. Üzerlerine de hazırlanmış çamurdan pişirilmiş, istif edilmiş taş yağdırdık;

83. Rabbinin katında işâretlenmiş taşlar! Bu (azap) zalimlerden uzak değildir.

61. Ve Elçiler Lût ailesine geldiklerinde;

62. “Doğrusu siz tanınmamış kimselersiniz” dedi.

63. Dediler ki: “Biz sana onların şüphe ediyor oldukları şeyi getirdik.

64. Sana gerçeği getirdik. Elbette biz doğru söyleyenleriz.

65. Gecenin bir bölümünde derhal aileni yürüt ve sen de arkalarından git. Sizden hiç kimse arkasına dönüp bakmasın! Emredildiğiniz yere gidin.”

66. Ona şu emri bildirdik: “Muhakkak, bunların arkası sabaha girerken kesilmiş olacaktır!”

67. Şehir halkı sevinerek geldiler.

68. Dedi ki: “Bunlar benim konuğumdur, beni mahcup etmeyin!

69. Allah’tan korkup sakının, beni rezil etmeyin!”

70. Dediler ki: “Elâlemin işine karışmaktan seni menetmemiş miydik?”

71. Dedi ki: “İşte bunlar kızlarım! Eğer siz (evlilik) yapacaksanız, (evlenmeyi düşünüyorsanız)!”

72. Ömrüne ant olsun ki, onlar sarhoşlukları içinde bocalayıp duruyorlardı.

73. Sonra korkunç ses onları yakaladı; güneşin doğuş zamanına/ışrak vaktine girerlerken!

74. Onun üstünü altına getirdik, pişmiş çamurdan taşları da üzerlerine yağdırdık!

75. Şüphesiz bunda ibretler vardır; işâretten anlayan/derin kavrayışa sahip kimseler için.

76. Ve o şehir, sabit bir yol üzerinde hâlâ durmaktadır!

77. Gerçekten bunda müminler için bir işâret vardır.

74. Ve Lut’a gelince... Ona da hüküm/yargı gücü ve ilim verdik. Onu iğrenç işler yapmakta olan bir kentten kurtardık. Gerçekten onlar; fasık/doğru yoldan sapmış kötülük topluluğu idiler!

75. Biz onu (Lut’u) rahmetimize dahil ettik. Şüphesiz o, (insanlığa) yararlı/salihlerden biri idi.

28. Ve Lût’u da (kavmine gönderdik). Hani o, kavmine dedi ki: “Gerçekten siz, öyle bir hayâsızlık yapıyorsunuz ki; sizden önce âlemler içinde hiçbiri bu hayasızlığı yapmamıştır!

29. Siz hemcinslerinize gidecek, yol kesecek ve toplantılarınızda iğrenç şeyler yapıp duracaksınız ha?!” Kavminin cevabı ise ancak şöyle demeleri oldu: “Allah’ın azabını bize getir. Eğer doğru sözlülerden isen!”

30. (Lût) Dedi ki: “Ey Rabbim! Bozguncu topluma karşı bana yardım et!”

31. Derken (Lût’un halkını imha edecek) elçilerimiz, İbrahim’e (İshak’ın doğumu ile ilgili) müjdeyi getirdikleri zaman, dediler ki: “Biz, bu memleket halkını helâk edecek olanlarız! Çünkü oranın halkı zalim oldular.”

32. (Fakat İbrahim) dedi ki: “Orada Lût da var ama!” (diyerek endişelendi). Dediler ki: “Orada kimin bulunduğunu biz daha iyi biliriz. Elbette onu ve ailesini (ona inananları) kurtaracağız. Ancak onun hanımı hariç! Çünkü o, geride/azapta kalacaklardan oldu.”

33. Elçilerimiz Lût’a geldiği zaman, onlar yüzünden fenalaştı ve onlar hakkında kolu daraldı (kendisini çaresiz hissetti). Dediler ki: “Korkma ve üzülme! Çünkü biz seni ve aileni/ehlini/sana inananları kurtaracağız, hanımın hariç! O geride kalacak olanlardandır.

34. Biz bu memleket halkının üzerine, gökyüzünden feci bir azap indirecek olanlarız. Yoldan çıkarak azgınlaşmaları yüzünden!”

35. Ant olsun ki, ondan geriye aklını kullanan bir kavim için, apaçık bir işâret bıraktık!