Peygamber Aleyhisselam Mecnun Değildir

1. Nûn. Kaleme ve (kalem ile) satır satır yazılanlara ant olsun.

2. Sen, Rabbinin nimeti (Kur’an) yolundasın, mecnun değilsin!

3. Gerçekten sana, tükenmez/kesintisiz bir karşılık/ödül vardır.

4. Şüphesiz sen yüksek bir ahlâk üzerindesin.

5. Sen de göreceksin, onlar da görecekler;

6. hanginizin fitnelenmiş (fitne çıkarıcı/mecnun) olduğunu.

7. Şüphesiz Rabbindir, kendi yolundan sapanı en iyi bilen ve yine O’dur, doğru yolda olanı en iyi bilen.

51. İnkârcılar sana öfkeyle bakıyorlardı; zikri (Kur’an’ı) işittiklerinde! Diyorlar ki: “O gerçekten bir mecnundur”.

52. Oysa o (Kur’an), âlemler için bir öğütten/uyarıdan başka bir şey değildir.

15. Hayır hayır! Yemin ederim gizlenip geri gelenlere,

16. yörüngesinde dönerek akıp gidenlere!

17. Kararmaya başladığında geceye

18. ve nefes aldığında sabaha;

19. şüphesiz o, ikram gören şerefli bir elçinin getirdiği sözdür;

20. o pek güçlüdür, Arş’ın sahibinin katında itibarlıdır.

21. Orada kendisine itaat edilir, güvenilir.

22. Arkadaşınız mecnun değildir;

23. apaçık ufukta onu/Cebrail’i gördü.

24. O/Cebrail, gayb konusunda zan/töhmet altında tutulamaz.

25. Bu, kovulmuş şeytanın sözü değildir.

1. Aşağı kayan yıldıza yemin olsun!

2. Arkadaşınız (doğru yoldan) sapmadı ve azıtmadı (doğru yoldan çıkmadı) da!

3. Arzusuna göre konuşmuyor/nutuk atmıyor (ayet) söylemiyor.

4. O, vahyolunan bir vahiydir (Kur’an’dır) ancak.

5. Üstün güç sahibi (Melek/Cebrail) onu öğretti.

6. Akıl, güzellik ve güç verilmiş olan! Hemen (kendi suretinde/melek şeklinde) doğrulup dikildi,

7. en yüksek ufukta idi.

8. Sonra yaklaştı, derken sarkıverdi.

9. (Peygamber’e) iki yay aralığı kadar mesafede idi, hatta daha da yakın.

10. Böylece (Allah), kuluna (Kur’an’dan) vahyettiğini (Cebrail ile) vahyetti.

11. (Hz. Muhammed’in) gözüyle gördüğünü gönlü yalanlamadı.

12. Şimdi siz onun gördüğünü tartışıyor musunuz?

13. Ant olsun onu başka bir inişinde daha görmüştü;

14. Sidretü’l-Müntehâ’nın yanında,

15. Cennet’ül-Mevâ/barınma bahçesi de onun yanındadır.

16. Hani bürüdüğü şeyler Sidre’yi bürüyordu.

17. Göz ne kaydı, ne de sınırı aştı.

18. Ant olsun ki o, Rabbinin büyük ayetlerinden bazılarını gördü.

1. Sâd. Ant olsun öğüt dolu Kur’an’a!

2. İnkârcılar boş bir gurur ve bir ayrılık içindedirler.

3. Onlardan önce nice nesilleri helâk ettik/imha ettik. Feryat ettiler fakat kurtulmak vakti geçmişti.

4. İçlerinden bir uyarıcının kendilerine gelmesine şaştılar da, inkârcılar dediler ki: “Bu yalancı bir sihirbazdır,

5. ilâhları bir tek ilâh (mı) kılmış? Gerçekten bu tuhaf/şaşılacak bir şeydir!”

6. İleri gelenlerinden/önderlerinden bir grup öne/ileri fırladı: “Yürüyün! İlâhlarınıza bağlılıkta direnin. Doğrusu sizden istenip beklenen şey budur!

7. Biz bunu diğer/son (bundan önceki) dinde de işitmedik. Bu sadece bir uydurmadır.

8. Kur’an/Zikir/öğüt aramızdan ona mı indirildi?” Doğrusu onlar, öğüdümden/zikrimden/Kur’an’dan kuşku duymaktadırlar. Hayır, onlar henüz azabımı tatmadılar.

182. Ayetlerimizi yalanlayanları ise; bilmedikleri yönden derece derece helâke yaklaştıracağız.

183. Onlara mühlet veriyorum. Şüphesiz ki Benim planım sağlamdır.

184. Düşünmediler mi? Arkadaşlarında bir mecnunluk olmadığını! O ancak apaçık bir uyarıcıdır.

185. Bakmadılar mı, göklerin ve yeryüzünün melekûtuna (iç alemine/kusursuz otoriteye) veya Allah’ın yarattığı herhangi bir şeye? Ve ecellerinin gerçekten yaklaşmış olması ihtimaline? Artık bundan sonra hangi söze/habere inanırlar ki!..

45. Kur’an okunduğunda, ahirete inanmayanlarla senin aranda sanki bir perde var.

46. Zekâlarında onu kavramalarına engel olan kabuklar, kulaklarında da bir ağırlık var sanki. Kur’an’da bir ve tek olan Rabbini andığın zaman; onlar kaçarcasına arkalarını dönüp gidiyorlar.

47. Biz, seni ne maksatla dinlediklerini ve hani onlar gizli konuşurlarken de o zalimlerin; “Siz ancak, sihirlenmiş bir adama tâbi oluyorsunuz” dediklerini de gayet iyi biliyoruz.

48. Bak, sana nasıl misaller verdiler? Böylece şaşırdılar, artık bir yol bulmaya güç yetiremezler.

4. Hiçbir kenti helâk etmedik ki, yaptıkları işler bir kitapta/dosyada kaydedilmiş olmasın!

5. (Helâkı hak etmişse); hiçbir toplum sonunu ne ileri alabilir ve ne de geriye bırakabilir.

6. Dediler ki: “Ey kendisine zikir/kitap indirilmiş olan kimse! Gerçekte sen bir mecnunsun.

7. Bize melekleri getirsene! Eğer doğru sözlülerden isen.”

8. Biz melekleri ancak gerçek ile indiririz; o zaman da göz açtırılanlardan olmazlar/iş işten geçmiş olur.

46. De ki: “Size bir tek öğüt vereyim: Allah için ikişer ikişer ve teker teker kalkın sonra iyice düşünün! Arkadaşınızda bir mecnunluk yoktur. O sizin için şiddetli bir azabın öncesinde bir uyarıcıdır ancak.”

47. De ki: “Ben, sizden hiçbir ücret istemedim o sizin olsun. Benim ücretim sadece Allah’a aittir. O, her şey üzerinde şahittir.”

52. İşte böyle! Onlardan öncekilere de ne kadar peygamber geldiyse, mutlaka: “Büyücü ya da mecnundur” dediler.

53. Bunu birbirlerine tavsiye mi ettiler? Aksine onlar azgın bir topluluktur.

54. Öyleyse onlardan yüz çevir. Artık sen kınanacak değilsin.

55. Sen yine de (kulak veren herkese) hatırlat/öğüt ver. Çünkü öğüt/hatırlatmak müminlere fayda verir!

23. Ve yine, gerçek şu ki; Nuh’u kavmine gönderdik, dedi ki: “Ey kavmim! Allah’a kul olun. Sizin için, O’ndan başka bir İlâh yoktur! Artık korunup sakınmaz mısınız?”

24. Kavminden inkârcı ileri gelenler, dediler ki: “Bu, sizin gibi bir insandan başka bir şey değildir. Size üstün gelmeyi istiyor! Eğer Allah dileseydi, elbette birtakım melekleri indirirdi. Biz, evvelki atalarımızdan da böyle bir şey işitmedik!

25. Bu, ancak kendisinde mecnunluk bulunan bir adamdır. Hele, onu bir süreye kadar gözetleyin bakalım!”

68. Onlar sözünü/ayetlerini iyice düşünmediler mi? Yoksa kendilerine evvelki atalarına gelmeyen bir şey mi geldi?

69. Yoksa henüz elçilerini tanımadılar da, bu yüzden mi onu inkâr ediyorlar?

70. Yoksa, onda bir mecnunluk olduğunu mu söylüyorlar? Aksine o, kendilerine gerçeği getirdi. Oysa onların birçoğu, gerçek olandan hoşlanmıyorlar.

71. Eğer hak, onların basit arzularına/hevalarına tabi olsaydı, elbette ki; gökler, yeryüzü ve bunların içinde bulunanlar kesinlikle bozulup giderdi. Aksine Biz onlara öğütlerini getirdik. Fakat onlar, kendi öğütlerinden yüz çevirmekteler.

72. Yoksa sen, onlardan bir vergi/bir ücret mi istiyorsun? Rabbinin ücreti/vergisi daha iyidir/daha hayırlıdır. O, rızık verenlerin en iyisidir/en hayırlısıdır.

73. Doğrusu sen, onları dosdoğru bir yola davet ediyorsun.

74. Şüphesiz ki, ahirete inanmayan kimseler, doğru yoldan sapmaktadırlar.

29. Öyleyse, sen öğüt ver! Çünkü sen Rabbinin nimeti (vahiy/Kur’an) sayesinde, ne bir kâhinsin, ne de bir mecnun!

30. Yoksa: “O, felâket zamanını gözlediğimiz bir şairdir” mi diyorlar?

31. De ki: “Gözleyin... Şüphesiz ben de sizinle birlikte gözleyenlerdenim.”

32. Yoksa bunu, akılları mı emrediyor? Veyahutta onlar azgın bir kavim midirler?

33. Yoksa “Onu uydurdu” mu diyorlar? Hayır, onlar inanmıyorlar.

34. Eğer iddialarında doğru iseler, haydi onun benzeri bir söz/söylem üretsinler/getirsinler.

38. Hayır, yemin ederim gördüklerinize

39. ve görmediklerinize!

40. Şüphesiz o, şerefli bir Rasûl’ün/Elçi’nin sözüdür.

41. O, bir şair sözü değildir. Ne kadar da az inanıyorsunuz!

42. O, bir kâhinin sözü de değildir. Ne kadar da az öğüt alıyorsunuz!

43. O, âlemlerin Rabbinden indirilmiştir!

44. Eğer o (elçilik yaparken/ayetlerimizi ulaştırırken), Bize karşı bazı sözler isnat etmiş/uydurmuş olsaydı;

45. elbette onun bütün gücünü alırdık.

46. Sonra onun şah damarını elbette keserdik!

47. Sizden hiçbiriniz de buna engel olamazdı